Instytucjonalne uwarunkowania biogospodarki

Przedmiot ukierunkowany jest na:

- zapoznanie studentów z zagadnieniami praktycznymi z zakresu dostarczania dóbr publicznych i problemów zarządzania wspólną własnością (dobrami wspólnymi),

- zapoznanie studentów z praktycznymi założeniami i narzędziami polityki Unii Europejskiej w zakresie biogospodarki,

- pokazanie studentom celu, metod i zakresu działania w praktyce różnych organizacji międzynarodowych i krajowych w obszarze biogospodarki.

Dobra publiczne i wspólne - charakterystyka, rodzaje, problemy. Ocena realizacji celów strategii w Polsce na tle innych krajów europejskich, takich jak: ograniczenie emisji gazów cieplarnianych o 20 %, zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii w całkowitym zużyciu energii do 20 % oraz zwiększenie efektywności wykorzystania energii o 20 %. Monitorowanie i mierniki postępu w zakresie efektywnego korzystania z zasobów: dostępność zasobów naturalnych, ich lokalizacja, efektywność wykorzystywania, współczynniki wytwarzania odpadów i recyklingu oraz skutki dla środowiska i różnorodności biologicznej. Polski program rządowy tzw. Krajowych Inteligentnych Specjalizacji w tym specjalizacja: Biogospodarka rolno-spożywcza, leśno-drzewna i środowiskowa. Cele i instrumenty działań w obszarach: innowacyjne technologie, procesy i produkty sektora rolno-spożywczego i leśno-drzewnego; zdrowa żywność. Wycena dóbr publicznych. Analiza celów i działań różnego typu organizacji w zakresie dóbr publicznych i wspólnych.

Literatura podstawowa:

1. Patricia E., Norris, Paul B. Thompson, Sustainability, 2021.

2. Marsden T., Morley A., Sustainable Food Systems: Building a New Paradigm (Earthscan Food and Agriculture), Routledge 2014.

3. Ostrom E., Dysponowanie wspólnymi zasobami, Wyd. Nieoczywiste, Warszawa 2013.

Literatura uzupełniająca:

1. Mazur-Wierzbicka E., Ochrona środowiska a integracja Europejska. Doświadczenia polskie, Difin, Warszawa 2012.

2. Pink M., Dysponowanie wspólnymi zasobami, Wyd. Nieoczywiste, Warszawa 2013.

3. COM (2012) Komunikat KE do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów Innowacje w służbie zrównoważonego wzrostu: biogospodarka dla Europy, Bruksela, dnia 13.2.2012 r.

4. Polskie prawo energetyczne, prawo ochrony środowiska i akty wykonawcze

Efekty uczenia się w zakresie wiedzy:

EU-W 1. Student zna i rozumie praktyczne problemy dostarczania dóbr publicznych.

EU-W 2. Student zna i rozumie praktyczne problemy rozwiązywania problemów generowanych przez wspólną własność.

EU-W 3. Student zna i rozumie pogłębione cele, zakres i zasady działania organizacji z otoczenia biogospodarki.

Efekty uczenia się w zakresie umiejętności:

EU-U 1. Student analizuje relacje między zjawiskami ekonomicznymi a unormowaniami prawnymi w celu rozwiązania konkretnych problemów (zadań) z zakresu bioekonomii.

EU-U 2. Student potrafi wykorzystać wiedzę o narzędziach polityki Unii Europejskiej wobec biogospodarki w praktyce.

EU-U 3. Student potrafi dokonać interdyscyplinarnej analizy rożnych aspektów biogospodarki i jej związków z makrootoczeniem.

Efekty uczenia się w zakresie kompetencji społecznych i personalnych:

EU-KS 1. Student ma zdolność do działania w grupie i reagowania na zmieniające się normy prawne oraz warunki gospodarcze.

EU-KS 2. Student jest świadomy konieczności samodzielnego uzupełniania posiadanej wiedzy i podnoszenie własnych kwalifikacji.

Przedmiot ma charakter praktyczny, studenci w trakcie warsztatów wykonują różne zadania, które podlegają na bieżąco ocenie.

Ocena za samodzielną pracę z systemem Lex, Gofin pod nadzorem nauczyciela.

Ocena za analizę studium przypadku.

Ocena za pracę w grupach.

Ocena za udział w dyskusjach grupowych okrągłego stołu za pomocą przyznawanych punktów.

Ocena za aktywność podczas obserwacji.

Zaliczenie pisemne w formie opisowej i ustnej. Student musi wyrazić opinię na temat instytucjonalnych uwarunkowań polskiej biogospodarki na arenie międzynarodowej.

Skala ocen:

na ocenę 2:

Student nie osiągnął założonych dla przedmiotu efektów uczenia się. Osiągnięte efekty uczenia się mieszczą się w przedziale:

poniżej 50% odpowiadającym ocenie niedostatecznej.

na ocenę 3:

Student osiągnął założone dla przedmiotu efekty uczenia się w stopniu dostatecznym albo dostatecznym plus. Osiągnięte efekty uczenia się mieszczą się w przedziale:

od 50% - 60% odpowiadającym ocenie dostatecznej albo

powyżej 60% - 70% odpowiadającym ocenie dostatecznej plus.

na ocenę 4:

Student osiągnął założone dla przedmiotu efekty uczenia się w stopniu dobrym albo dobrym plus. Osiągnięte efekty uczenia się mieszczą się w przedziale:

powyżej 70% - 80% odpowiadającym ocenie dobrej albo

powyżej 80% - 90% odpowiadającym ocenie dobrej plus.

na ocenę 5:

Student osiągnął założone dla przedmiotu efekty uczenia się w stopniu bardzo dobrym. Osiągnięte efekty uczenia się mieszczą się w przedziale:

powyżej 90% - 100% odpowiadającym ocenie bardzo dobrej.