Sieciowe wspólnoty komunikacyjne

Celem przedmiotu jest dookreślenie uwarunkowań tworzenia się i funkcjonowania sieciowych wspólnot komunikacyjnych, poznanie lingwistycznych metod ich opisu, charakterystyka wybranych sieciowych wspólnot dyskursywnych/ mediolektów.

Społeczeństwo sieciowe a społeczeństwo usieciowione. Pokolenia odbiorców w social media. Media elektroniczne: nowe praktyki komunikacyjne i kulturowe; kultura uczestnictwa, kultura indywidualizmu, kultura internetu (cztery wymiary), ekshibicjonizm, narcyzm w przestrzeni internetowej. Sieciowe wspólnoty komunikacyjne – Homo communicans w sieci, wspólnoty dyskursywne, wspólnoty interpretacyjne, mediolekty; sposoby formowania wspólnot: USNET grupy dyskusyjne, mejlowe listy dyskusyjne, fora dyskusyjne. Gatunki dyskursu internetowego: blog, mikroblog, biuletyn elektroniczny, FAQ, gry komputerowe, fora internetowe, czaty, fora dyskusyjne, komentarze, e-mail, serwisy społecznościowe, społeczności Wikipedii, YouTube, TikTok; główne czynniki grupotwórcze/organizujące wspólnoty (np. zainteresowania, doświadczenie). Człowiek w teatrze życia wirtualnego: rzeczywistość wirtualna, grupowość w sieci, kreowanie sieciowej tożsamości: role językowe, maski, tożsamość wibrująca,. Rytuały komunikacyjne w przestrzeni internetowej (od nicku do selfie); antykomunikacja (heit, trolling, flaming, stalking, grooming). Tekst w sieci obrazów. Narzędzia socjolingwistyki i lingwistyki kulturowej w opisie wspólnot sieciowych; charakterystyka wybranych wspólnot.

Batorski D., Internet a usieciowienie relacji społecznych, [w:] „Kultura

Współczesna” 2005; Bauer Z., Polskie fora internetowe. Przykład „mowy nienawiści” czy „mowy agresji”?, [w:] Komunikowanie (się) elektronicznych mediach elektronicznych - język, semiotyka, edukacja, red. M. Filiciak, G. Ptaszek, Warszawa 2009; Foucault M., Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych, Gdańsk 2006; Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 2003; Lisowska-Magdziarz M., Dyskurs – semiotyka – wspólnota interpretacyjna. W modelu zintegrowanego instrumentarium badań nad zawartością mediów (zaproszenie do dyskusji), „Global Media Journal-Polish Edition“, No. 1, Spring 2006; Levinson P., Nowe nowe media, Kraków 2010; Naruszewicz-Duchlińska A., Internetowe grupy dyskusyjne: analiza językowa i charakterystyka gatunku, Olsztyn 2011; Naruszewicz-Duchlińska A., Intencjonalne zakłócenia komunikacji językowej /trolling, flaming, hejting/,[w:] Język w Internecie. Antologia, red. M. Kita, I. Loewe, Katowice 2016; Skowronek B., Mediolingwistyka. Wprowadzenie, Kraków 2013; Szpunar M., Społeczności wirtualne jako nowy typ społeczności - eksplikacja socjologiczna, [w:] Studia Socjologiczne, Warszawa, IFiS PAN, 2/2004; Jurek K., Nowy wymiar komunikacji: właściwości społeczeństwa sieci w koncepcji Manuela Castellsa, [w:] "Acta Humana" nr 2, 2018; Tanaś M., Między wolnością a zniewoleniem człowieka w przestrzeni mediów cyfrowych. Primum non nocere – po pierwsze nie szkodzić, [w:] Humanistyczne ambiwalencje globalizacji, pod red. Agnieszki Piejki i Ireny Wojnar, Warszawa 2021.

Celem przedmiotu jest dookreślenie uwarunkowań tworzenia się i funkcjonowania sieciowych wspólnot komunikacyjnych, poznanie lingwistycznych metod ich opisu, charakterystyka wybranych sieciowych wspólnot dyskursywnych/ mediolektów.

Teoretyczne podstawy

Kluczowe cechy sieciowych wspólnot komunikacyjnych

Podstawowe cechy i funkcje

Wyzwania związane z sieciowymi wspólnotami komunikacyjnymi

Rodzaje sieciowych wspólnot komunikacyjnych

Korzyści z uczestnictwa w sieciowych wspólnotach komunikacyjnych

Wspólnoty w kontekście społecznym

Psychologia interakcji online

Wpływ technologii na wspólnoty komunikacyjne

Badania empiryczne. Wnioski i przyszłość badań

Kryteria oceny wspólnot komunikacyjnych

Metody oceny wspólnot komunikacyjnych. Kryteria oceny

Przykłady sieciowych wspólnot komunikacyjnych

Batorski D., Internet a usieciowienie relacji społecznych, [w:] „Kultura

Współczesna” 2005; Bauer Z., Polskie fora internetowe. Przykład „mowy nienawiści” czy „mowy agresji”?, [w:] Komunikowanie (się) elektronicznych mediach elektronicznych - język, semiotyka, edukacja, red. M. Filiciak, G. Ptaszek, Warszawa 2009; Foucault M., Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych, Gdańsk 2006; Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 2003; Lisowska-Magdziarz M., Dyskurs – semiotyka – wspólnota interpretacyjna. W modelu zintegrowanego instrumentarium badań nad zawartością mediów (zaproszenie do dyskusji), „Global Media Journal-Polish Edition“, No. 1, Spring 2006; Levinson P., Nowe nowe media, Kraków 2010; Naruszewicz-Duchlińska A., Internetowe grupy dyskusyjne: analiza językowa i charakterystyka gatunku, Olsztyn 2011; Naruszewicz-Duchlińska A., Intencjonalne zakłócenia komunikacji językowej /trolling, flaming, hejting/,[w:] Język w Internecie. Antologia, red. M. Kita, I. Loewe, Katowice 2016; Skowronek B., Mediolingwistyka. Wprowadzenie, Kraków 2013; Szpunar M., Społeczności wirtualne jako nowy typ społeczności - eksplikacja socjologiczna, [w:] Studia Socjologiczne, Warszawa, IFiS PAN, 2/2004; Jurek K., Nowy wymiar komunikacji: właściwości społeczeństwa sieci w koncepcji Manuela Castellsa, [w:] "Acta Humana" nr 2, 2018; Tanaś M., Między wolnością a zniewoleniem człowieka w przestrzeni mediów cyfrowych. Primum non nocere – po pierwsze nie szkodzić, [w:] Humanistyczne ambiwalencje globalizacji, pod red. Agnieszki Piejki i Ireny Wojnar, Warszawa 2021.